łac. Notopterus chitala
Jest gatunkiem z rodzaju Notopterus najczęściej spotykanym w sklepach. W sprzedaży są oferowane młode osobniki mierzące około 15 cm, ale należy pamiętać, że te ryby dorastają do wręcz olbrzymich, jak na przeciętne akwaria, wielkości. Należy wziąć również pod uwagę fakt, że są one drapieżnikami i będą polować na inne ryby w akwarium.
Pochodzenie
Żyje w wodach Borneo, Birmy, Malezji i Sumatry.
Rozmiary
W naturze ryba ta dorasta do 1 metra, lecz w akwariach większe okazy mierzą 70-80 cm.
Odżywianie
Jest gatunkiem mięsożernym, więc należy mu podawać żywy pokarm, a w szczególności ryby
Warunki hodowlane
Toleruje temperatury z zakresu 24-29 C.
Młode osobniki w niewielkiej grupie można trzymać w dużym akwarium, jeśli mogą bez problemu wydzielić swoje terytoria i hierarchię. Jeśli nie uda nam się takich warunków spełnić, to hodujemy pojedynczo osobniki lub z innymi dużymi gatunkami. Akwarium nie powinno być zbędnie ozdobione, wystarczą korzenie i odpowiednia ilość roślin w celu zapewnienia półcienia. Stosujemy nocne oświetlenie, by obserwować jego zachowanie. Parametry wody nie maja większego znaczenia, jeśli jej ogólna jakość jest dobra.
Rozmnażanie
Nie ma udokumentowanych przypadków rozmnożenia tej ryby w warunkach akwariowych. W naturze ikra jest składana na płaskim kamieniu i ochrania ją samiec, a wylęg trwa około 6 dni.
wtorek, 7 czerwca 2011
Mieczyk Hellera
łac. Xiphophorus helleri
Mieczyk Hellera jest gatunkiem bardzo rozpowszechnionym w akwarystyce. Gatunek ten został sprowadzony do Europy w 1907 roku. Mieczyki są dosyć łatwe w hodowli. Szczególnie polecane dla początkujących akwarystów. Są rybami spokojnymi i towarzyskimi. Samce w dolnej części płetwy ogonowej posiadają wyrostek, przypominający szpadę. Miecz ten w trakcie zalotów dodaje znaczenia poszczególnym samcom. Długość tego miecza bywa różna i zależy od konkretnego osobnika. Samce niekiedy posiadają miecz o długości zbliżonej do długości swojego ciała, pomijając głowę. W powszechnym handlu można wyróżnić wiele odmian mieczyka ( krótkopłetwa, długopłetwa i księzycowa). Różnią się one ubarwieniem oraz kształtem i długością płetw. Wśród mieczyków dzikich najbardziej znana jest forma zielona. Mieczyki hodowlane często posiadają bardzo zdecydowane barwy. Możemy spotkać mieczyki zielone z pomarańczowymi płetwami, czerwone, jasnożółto-pomarańczowe, białe z czerwonymi liniami, czarne i wiele rodzajów albinosów. Samce są smuklejsze i intensywniej ubarwione. Samce posiadają również charakterystyczny miecz oraz płetwę odbytową przekształconą w gonopodium. Specyficzne gonopodium umożliwia krzyżowanie z gatunkami pokrewnymi takimi jak np: zmienniak plamisty i wielobarwny. W hodowli mieczyka Hellera należy pamiętać aby trzymać albo jednego samca, albo przynajmniej cztery. Umożliwi to zmniejszenie negatywnego zjawiska rywalizacji wewnątrzgatunkowej. Samce w większej grupie rozkładają poziom agresji pomiędzy większą liczbę osobników.
Pochodzenie
Ocean Atlantycki w rejonie Meksyku i Gwatemali. Pierwotny zasięg został sztucznie rozszerzony na obszary takie jak: Nevada, Floryda, Arizona, Kalifornia, Hawaje, Sri Lanca, Australia
Rozmiary
Samce bez miecza od 8 do 14 cm. Samice do 16 cm.
Odżywianie
Spożywa większość dostępnych w handlu pokarmów żywych i suchych.
Warunki hodowlane
Od 20 do 26 C. Znoszą krótkotrwałe spadki temperatury nawet 10 C. Woda słodka o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Bardzo ważna jest filtracja wody. Mieczyk Hellera wymaga dużego akwarium z wolną przestrzenią do pływania. Akwarium powinno posiadać pokrywę ponieważ mieczyki są rybami bardzo skocznymi. W celu wyeksponowania pięknych barw należy zamontować jasne oświetlenie.
Rozmnażanie
Stosunkowo łatwe w rozmnażaniu. Mioty następują od 4 do 6 tygodni. Jednorazowo samica może urodzić nawet do 150 sztuk młodych, jednakże zazwyczaj mioty są mniejsze. Samicę w ciąży poznajemy po wyraźnie powiększonym brzuchu oraz ciemnej plamie w pobliżu odbytu. Narybek karmimy pylistym pokarmem lub startym żółtkiem jaja kurzego. Młode samce dzielą się na 2 grupy. W pierwszej grupie charakterystyczny miecz i gonopodium wyrasta mniej więcej w czasie kiedy dojrzewają samice. Drugą grupę stanowią osobniki wyglądające jak samice do około 1 roku. Dopiero po tym okresie zaczyna wyrastać charakterystyczny miecz i gonopodium. Samce z drugiej grupy zazwyczaj osiągają większe rozmiary i są bardziej okazałe. Zjawisko późnego ujawniania się tych części ciała, u niektórych samców doprowadziło do błędnego przekonania, że powszechne jest zjawisko zmiany zmiany płci wśród tego gatunku. W rzeczywistości zmiana płci następuje bardzo sporadycznie. Do szerokiego rozpowszechnienia się tego błędnego poglądu przyczyniła się również czarna plama ciążowa występująca zarówno u pewnych gatunków niektórych samic, jak i samców.
Mieczyk Hellera jest gatunkiem bardzo rozpowszechnionym w akwarystyce. Gatunek ten został sprowadzony do Europy w 1907 roku. Mieczyki są dosyć łatwe w hodowli. Szczególnie polecane dla początkujących akwarystów. Są rybami spokojnymi i towarzyskimi. Samce w dolnej części płetwy ogonowej posiadają wyrostek, przypominający szpadę. Miecz ten w trakcie zalotów dodaje znaczenia poszczególnym samcom. Długość tego miecza bywa różna i zależy od konkretnego osobnika. Samce niekiedy posiadają miecz o długości zbliżonej do długości swojego ciała, pomijając głowę. W powszechnym handlu można wyróżnić wiele odmian mieczyka ( krótkopłetwa, długopłetwa i księzycowa). Różnią się one ubarwieniem oraz kształtem i długością płetw. Wśród mieczyków dzikich najbardziej znana jest forma zielona. Mieczyki hodowlane często posiadają bardzo zdecydowane barwy. Możemy spotkać mieczyki zielone z pomarańczowymi płetwami, czerwone, jasnożółto-pomarańczowe, białe z czerwonymi liniami, czarne i wiele rodzajów albinosów. Samce są smuklejsze i intensywniej ubarwione. Samce posiadają również charakterystyczny miecz oraz płetwę odbytową przekształconą w gonopodium. Specyficzne gonopodium umożliwia krzyżowanie z gatunkami pokrewnymi takimi jak np: zmienniak plamisty i wielobarwny. W hodowli mieczyka Hellera należy pamiętać aby trzymać albo jednego samca, albo przynajmniej cztery. Umożliwi to zmniejszenie negatywnego zjawiska rywalizacji wewnątrzgatunkowej. Samce w większej grupie rozkładają poziom agresji pomiędzy większą liczbę osobników.
Pochodzenie
Ocean Atlantycki w rejonie Meksyku i Gwatemali. Pierwotny zasięg został sztucznie rozszerzony na obszary takie jak: Nevada, Floryda, Arizona, Kalifornia, Hawaje, Sri Lanca, Australia
Rozmiary
Samce bez miecza od 8 do 14 cm. Samice do 16 cm.
Odżywianie
Spożywa większość dostępnych w handlu pokarmów żywych i suchych.
Warunki hodowlane
Od 20 do 26 C. Znoszą krótkotrwałe spadki temperatury nawet 10 C. Woda słodka o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Bardzo ważna jest filtracja wody. Mieczyk Hellera wymaga dużego akwarium z wolną przestrzenią do pływania. Akwarium powinno posiadać pokrywę ponieważ mieczyki są rybami bardzo skocznymi. W celu wyeksponowania pięknych barw należy zamontować jasne oświetlenie.
Rozmnażanie
Stosunkowo łatwe w rozmnażaniu. Mioty następują od 4 do 6 tygodni. Jednorazowo samica może urodzić nawet do 150 sztuk młodych, jednakże zazwyczaj mioty są mniejsze. Samicę w ciąży poznajemy po wyraźnie powiększonym brzuchu oraz ciemnej plamie w pobliżu odbytu. Narybek karmimy pylistym pokarmem lub startym żółtkiem jaja kurzego. Młode samce dzielą się na 2 grupy. W pierwszej grupie charakterystyczny miecz i gonopodium wyrasta mniej więcej w czasie kiedy dojrzewają samice. Drugą grupę stanowią osobniki wyglądające jak samice do około 1 roku. Dopiero po tym okresie zaczyna wyrastać charakterystyczny miecz i gonopodium. Samce z drugiej grupy zazwyczaj osiągają większe rozmiary i są bardziej okazałe. Zjawisko późnego ujawniania się tych części ciała, u niektórych samców doprowadziło do błędnego przekonania, że powszechne jest zjawisko zmiany zmiany płci wśród tego gatunku. W rzeczywistości zmiana płci następuje bardzo sporadycznie. Do szerokiego rozpowszechnienia się tego błędnego poglądu przyczyniła się również czarna plama ciążowa występująca zarówno u pewnych gatunków niektórych samic, jak i samców.
Zmienniak plamisty i zmienniak wielobarwny
łac. Xiphophorus macalantus i Xiphophorus variatus
Samca możemy rozpoznać po płetwie odbytowej przekształconej w gonopodium. Generalnie można stwierdzić że zmienniki są stosunkowo łatwe w hodowli. Dobrze nadają się również do akwarium wielogatunkowego. Stanowią dobre rozwiązanie dla akwarystów mających miejsce tylko na małe akwarium. Zamieszkują głównie strefę środkową do powierzchniowej w akwarium. Zmienniak plamisty charakteryzuje się dosyć krępym ciałem, natomiast zmienniak wielobarwny posiada bardzie smukłą sylwetkę. Plamisty zazwyczaj jest ozdobiony na ciele plamkami. Są one koloru ciemnoszarego i czarnego, najczęściej występują przed płetwą ogonową. Najbardziej atrakcyjne są odmiany czerwone, pomarańczowe oraz żółto-pomarańczowe z żółtą głową i jasnożółtym brzuchem. Spotkać możemy także bladożółte, czerwono-białawe, żółtoczerwone i inne. Możemy wyróżnić szeroka gamę odmian ze względu na ubarwienie. Występuje również cały szereg odmian z różnymi formami płetw. Zmienniak wielobarwny posiada również pionowe pasy po bokach. Nazwa Variatus oznacza zmienny lub odmienny, co w pełni odzwierciedla różnorodność tego gatunku. U form naturalnych na tle żółtawoszarawym lub brunatnym widać na bokach i grzbiecie ciemne obrzeżenia łusek. Ten siatkowaty wzór sprawia, że także z góry wyglądają bardzo ładnie. Nasada promieni płetwy ogonowej jest zazwyczaj zaznaczona czarniawym lub czarnym półksiężycem, natomiast płetwa grzbietowa jest ozdobiona czarnym obramowaniem. Jest ona pomarańczowa, żółta lub przeźroczysta. Płetwa ogonowa najczęściej jest czerwona w różnych odcieniach. Samce zaczynają się wybarwiać dopiero po dorośnięciu. Ponadto samce posiadają ciemną plamę, przypominającą plamę ciążową u samicy. Samice i młodzież są bledsze od samców. U ryb hodowlanych ciemna plama u samca jest słabo, albo w ogóle niewidoczna oraz są mniejsze różnice pomiędzy ubarwieniem samic a samców. W wielu przypadkach możemy wyróżnić osobniki pośrednie, które trudno sklasyfikować ponieważ są różnego rodzaju mieszańcami.
Pochodzenie
Zmienniak plamisty: Meksyk, Gwatemala. Zmienniak wielobarwny: Meksyk. Zamieszkują tam wody spokojne, a nawet stojące.
Rozmiary
Zmienniak plamisty: Samiec do 3,5 cm, Samice do 5,5 cm. Zmienniak wielobarwny: Samce do 5,5 cm, Samice do 6,5 cm
Odżywianie
Spożywają większość dostępnych w handlu pokarmów. Z chęcią zjadają żywe i mrożone wodne bezkręgowce, takie jak: dafnie, larwy komarów i ochotek. Należy jednak pamiętać o podawaniu pokarmów roślinnych. Lubią podskubywać rośliny, ale zwykle nie czyniąc większych szkód, ponieważ zjadają z nich tylko glony.
Warunki hodowlane
Zmienniak plamisty: Od 20 do 27 C. Zmienniak wielobarwny: Od 20 do 25 C. Raczej należy unikać temperatur znajdujących się bliżej dolnego przedziału.
Samce bywają agresywne, dlatego należy je hodować w większej ilości po to, aby poziom agresji rozłożył się na większą liczbę osobników. Nie prześladuje innych gatunków, jak również niełatwo daje się nastraszyć. Akwarium gęsto obsadzone roślinami z wolną przestrzenią do pływania. Lubią, gdy przy lustrze wody znajdują się kryjówki z wgłębki lub innych roślin. Wymagają dobrego oświetlenia akwarium. Zmienniki znoszą różne parametry wody, ale najlepiej czują się w wodzie obojętnej do lekko alkaicznej oraz lekko twardej i dobrze filtrowanej. W małej grupie bywają płochliwe. Towarzystwo molinezji powinno je ośmielić.
Rozmnażanie
Są gatunkiem żyworodnym, stosunkowo łatwym do rozmnożenia. Gatunek ten dojrzewa w wieku około 4 miesięcy. Na szczęście nie produkują jednorazowo zbyt licznego potomstwa. Mioty następują od 4 do 6 tygodni po około 50 ryb. Zaraz po porodzie należy oddzielić dorosłe od młodych, ponieważ bardzo łatwo mogłyby stać się ich pożywieniem. W początkowym okresie narybek trzeba karmić planktonem, co zapobiegnie karłowaceniu.
Samca możemy rozpoznać po płetwie odbytowej przekształconej w gonopodium. Generalnie można stwierdzić że zmienniki są stosunkowo łatwe w hodowli. Dobrze nadają się również do akwarium wielogatunkowego. Stanowią dobre rozwiązanie dla akwarystów mających miejsce tylko na małe akwarium. Zamieszkują głównie strefę środkową do powierzchniowej w akwarium. Zmienniak plamisty charakteryzuje się dosyć krępym ciałem, natomiast zmienniak wielobarwny posiada bardzie smukłą sylwetkę. Plamisty zazwyczaj jest ozdobiony na ciele plamkami. Są one koloru ciemnoszarego i czarnego, najczęściej występują przed płetwą ogonową. Najbardziej atrakcyjne są odmiany czerwone, pomarańczowe oraz żółto-pomarańczowe z żółtą głową i jasnożółtym brzuchem. Spotkać możemy także bladożółte, czerwono-białawe, żółtoczerwone i inne. Możemy wyróżnić szeroka gamę odmian ze względu na ubarwienie. Występuje również cały szereg odmian z różnymi formami płetw. Zmienniak wielobarwny posiada również pionowe pasy po bokach. Nazwa Variatus oznacza zmienny lub odmienny, co w pełni odzwierciedla różnorodność tego gatunku. U form naturalnych na tle żółtawoszarawym lub brunatnym widać na bokach i grzbiecie ciemne obrzeżenia łusek. Ten siatkowaty wzór sprawia, że także z góry wyglądają bardzo ładnie. Nasada promieni płetwy ogonowej jest zazwyczaj zaznaczona czarniawym lub czarnym półksiężycem, natomiast płetwa grzbietowa jest ozdobiona czarnym obramowaniem. Jest ona pomarańczowa, żółta lub przeźroczysta. Płetwa ogonowa najczęściej jest czerwona w różnych odcieniach. Samce zaczynają się wybarwiać dopiero po dorośnięciu. Ponadto samce posiadają ciemną plamę, przypominającą plamę ciążową u samicy. Samice i młodzież są bledsze od samców. U ryb hodowlanych ciemna plama u samca jest słabo, albo w ogóle niewidoczna oraz są mniejsze różnice pomiędzy ubarwieniem samic a samców. W wielu przypadkach możemy wyróżnić osobniki pośrednie, które trudno sklasyfikować ponieważ są różnego rodzaju mieszańcami.
Pochodzenie
Zmienniak plamisty: Meksyk, Gwatemala. Zmienniak wielobarwny: Meksyk. Zamieszkują tam wody spokojne, a nawet stojące.
Rozmiary
Zmienniak plamisty: Samiec do 3,5 cm, Samice do 5,5 cm. Zmienniak wielobarwny: Samce do 5,5 cm, Samice do 6,5 cm
Odżywianie
Spożywają większość dostępnych w handlu pokarmów. Z chęcią zjadają żywe i mrożone wodne bezkręgowce, takie jak: dafnie, larwy komarów i ochotek. Należy jednak pamiętać o podawaniu pokarmów roślinnych. Lubią podskubywać rośliny, ale zwykle nie czyniąc większych szkód, ponieważ zjadają z nich tylko glony.
Warunki hodowlane
Zmienniak plamisty: Od 20 do 27 C. Zmienniak wielobarwny: Od 20 do 25 C. Raczej należy unikać temperatur znajdujących się bliżej dolnego przedziału.
Samce bywają agresywne, dlatego należy je hodować w większej ilości po to, aby poziom agresji rozłożył się na większą liczbę osobników. Nie prześladuje innych gatunków, jak również niełatwo daje się nastraszyć. Akwarium gęsto obsadzone roślinami z wolną przestrzenią do pływania. Lubią, gdy przy lustrze wody znajdują się kryjówki z wgłębki lub innych roślin. Wymagają dobrego oświetlenia akwarium. Zmienniki znoszą różne parametry wody, ale najlepiej czują się w wodzie obojętnej do lekko alkaicznej oraz lekko twardej i dobrze filtrowanej. W małej grupie bywają płochliwe. Towarzystwo molinezji powinno je ośmielić.
Rozmnażanie
Są gatunkiem żyworodnym, stosunkowo łatwym do rozmnożenia. Gatunek ten dojrzewa w wieku około 4 miesięcy. Na szczęście nie produkują jednorazowo zbyt licznego potomstwa. Mioty następują od 4 do 6 tygodni po około 50 ryb. Zaraz po porodzie należy oddzielić dorosłe od młodych, ponieważ bardzo łatwo mogłyby stać się ich pożywieniem. W początkowym okresie narybek trzeba karmić planktonem, co zapobiegnie karłowaceniu.
Ameka wspaniała
łac. Ameca Splendens
Gatunek tej ryby żywodódkowatej jest bardzo ciekawy, ze względu na swoją wytrzymałość i zwinność. Jest gatunkiem dosyć masywnie zbudowanym. Nadal w sklepach akwarystycznych możemy spotkać niewielką ofertę ryb z rodziny żywodódkowatych, ale najczęściej jest sprzedawana właśnie ameka wspaniała. Rodzaj Ameca opisali po raz pierwszy w 1971 roku ichtiolodzy John Michel Fitzsimsons oraz Robert Miller. Nazwa Ameca pochodzi od miejsca występowania ryby – Rio Ameca.
Pochodzenie
Pochodzi z Meksyku, gdzie żyje w wodach rzek Ameca i Teuchitlan.
Rozmiary
Największe samice odnotowano do 12 cm, samce zaś do 8 cm.
Odżywianie
Zjada wszelkie pokarmy żywe i suche, ale jej dieta powinna zawierać składniki roślinne. Niektórzy autorzy twierdzą, że karmienie dorosłych osobników jest nieco kłopotliwe, ponieważ w przeciwieństwie do osobników młodocianych bywają wybredne. Osobiście nie zauważyłem tego karmiąc moje ameki. Szczególnie polecane są: oczliki, żywe i mrożone rozwielitki, doniczkowce, rureczniki oraz wszystkie rodzaje larw komarów.
Warunki hodowlane
Toleruje zakres temperatur 24-29ºC. Możliwym zbiornikiem dla hodowli tych ryb będzie akwarium wielogatunkowe, w którym mogą one pływać w niewielkim stadku, lecz nie należy ich hodować z rybami o fantazyjnych płetwach, ponieważ niektóre ameki mogą je podgryzać. Zasadniczo polecane jest akwarium jednogatunkowe. Podłoże może stanowić żwir o średnicy pojedynczych ziaren około 10 mm. Akwarium powinno być obsadzone po bokach roślinami i posiadać wolną przestrzeń do pływania. Najlepszymi roślinami na schronienie do narybku będą rośliny pływające. Parametry wody nie są istotne, ale powinna być dobrze filtrowana i regularnie podmieniana.
Rozmnażanie
W sezonie godowym rodzi się po około 40 sztuk młodych co 8 tygodni. Zazwyczaj mioty są jednak mniej liczne. Samice rodząc wydzielają także trofotenie (sznurki pokarmowe), które w fazie prenatalnej zaopatrują embriony w ciele matki w substancje pokarmowe. Rośliny pływające z pękami zwisających korzeni dają schronienie młodym mierzącym w momencie porodu 1,5 do 2 cm.
Gatunek tej ryby żywodódkowatej jest bardzo ciekawy, ze względu na swoją wytrzymałość i zwinność. Jest gatunkiem dosyć masywnie zbudowanym. Nadal w sklepach akwarystycznych możemy spotkać niewielką ofertę ryb z rodziny żywodódkowatych, ale najczęściej jest sprzedawana właśnie ameka wspaniała. Rodzaj Ameca opisali po raz pierwszy w 1971 roku ichtiolodzy John Michel Fitzsimsons oraz Robert Miller. Nazwa Ameca pochodzi od miejsca występowania ryby – Rio Ameca.
Pochodzenie
Pochodzi z Meksyku, gdzie żyje w wodach rzek Ameca i Teuchitlan.
Rozmiary
Największe samice odnotowano do 12 cm, samce zaś do 8 cm.
Odżywianie
Zjada wszelkie pokarmy żywe i suche, ale jej dieta powinna zawierać składniki roślinne. Niektórzy autorzy twierdzą, że karmienie dorosłych osobników jest nieco kłopotliwe, ponieważ w przeciwieństwie do osobników młodocianych bywają wybredne. Osobiście nie zauważyłem tego karmiąc moje ameki. Szczególnie polecane są: oczliki, żywe i mrożone rozwielitki, doniczkowce, rureczniki oraz wszystkie rodzaje larw komarów.
Warunki hodowlane
Toleruje zakres temperatur 24-29ºC. Możliwym zbiornikiem dla hodowli tych ryb będzie akwarium wielogatunkowe, w którym mogą one pływać w niewielkim stadku, lecz nie należy ich hodować z rybami o fantazyjnych płetwach, ponieważ niektóre ameki mogą je podgryzać. Zasadniczo polecane jest akwarium jednogatunkowe. Podłoże może stanowić żwir o średnicy pojedynczych ziaren około 10 mm. Akwarium powinno być obsadzone po bokach roślinami i posiadać wolną przestrzeń do pływania. Najlepszymi roślinami na schronienie do narybku będą rośliny pływające. Parametry wody nie są istotne, ale powinna być dobrze filtrowana i regularnie podmieniana.
Rozmnażanie
W sezonie godowym rodzi się po około 40 sztuk młodych co 8 tygodni. Zazwyczaj mioty są jednak mniej liczne. Samice rodząc wydzielają także trofotenie (sznurki pokarmowe), które w fazie prenatalnej zaopatrują embriony w ciele matki w substancje pokarmowe. Rośliny pływające z pękami zwisających korzeni dają schronienie młodym mierzącym w momencie porodu 1,5 do 2 cm.
Ksenotoka
łac. Xenotoca einseni
W naturalnych warunkach występuje kilka odmian barwnych ksenotoki. U rosnących samców wykształca się garb za głową, który sprawia wrażenie, że głowa jest nieproporcjonalnie mniejsza od reszty ciała. Niektóre ryby z tego gatunku mogą być nietolerancyjne i podgryzać płetwy innym rybom.
Pochodzenie
Występuje w wodach Meksyku – El Sacristán i Ríos Grande de Santiago i Leonel oraz Río Tamazula.
Rozmiary
Samce dorastają do 6 cm, a samiczki do ok.7 cm.
Odżywianie
W jej diecie powinny znaleźć się składniki roślinne, żywi się wszelkimi pokarmami żywymi lub suchymi.
Warunki hodowlane
Preferuje temperaturę z zakresu 17-25ºC.Akwarium powinno być obsadzone po bokach roślinnością oraz zawierać sporą przestrzeń do pływania. Nie powinno się jej utrzymywać z gatunkami o długich, weloniastych płetwach. Woda powinna być dobrze filtrowana i płynąca.
Rozmnażanie
Do narodzin młodych dochodzi w odstępach około 8 tygodniowych. Miot liczy około 30 sztuk, ale zdarzają się nawet po 100 sztuk.
W naturalnych warunkach występuje kilka odmian barwnych ksenotoki. U rosnących samców wykształca się garb za głową, który sprawia wrażenie, że głowa jest nieproporcjonalnie mniejsza od reszty ciała. Niektóre ryby z tego gatunku mogą być nietolerancyjne i podgryzać płetwy innym rybom.
Pochodzenie
Występuje w wodach Meksyku – El Sacristán i Ríos Grande de Santiago i Leonel oraz Río Tamazula.
Rozmiary
Samce dorastają do 6 cm, a samiczki do ok.7 cm.
Odżywianie
W jej diecie powinny znaleźć się składniki roślinne, żywi się wszelkimi pokarmami żywymi lub suchymi.
Warunki hodowlane
Preferuje temperaturę z zakresu 17-25ºC.Akwarium powinno być obsadzone po bokach roślinnością oraz zawierać sporą przestrzeń do pływania. Nie powinno się jej utrzymywać z gatunkami o długich, weloniastych płetwach. Woda powinna być dobrze filtrowana i płynąca.
Rozmnażanie
Do narodzin młodych dochodzi w odstępach około 8 tygodniowych. Miot liczy około 30 sztuk, ale zdarzają się nawet po 100 sztuk.
Półdziobek smukły
łac. Hemirhamphodon pogonognathus
Jest ciekawą rybą mimo, że nie jest szczególnie obdarzona ciekawymi barwami. Jest gatunkiem drapieżnym, co z łatwością da się poznać po zębach, które są widoczne szczególnie na dolnej szczęce. Ten gatunek półdziobka można rozpoznać po budowie antropodium, które ma bardzo długą krawędź zewnętrzną i krótką wewnętrzną.
Pochodzenie
Żyją w wodach Malezji, Singapuru, na Sumatrze, Borneo oraz na wyspach Banka i Indonezji.
Rozmiary
Osiągają długość do 10 cm.
Odżywianie
Pokarm jaki powinien być podawany temu gatunkowi powinien unosić się na powierzchni wody oraz być żywy lub liofilizowany.
Warunki hodowlane
Temperatura od 22 do 28 C. Boki akwarium powinny być obrośnięte roślinami, a górna i środkowa część zbiornika powinna być wolną przestrzenią do swobodnego pływania. Woda powinna być lekko zasadowa.
Rozmnażanie
Jest gatunkiem, który trudno się rozmnaża w akwariach. Po ciąży trwającej ok. 7 tygodni rodzą się przez maksymalnie 2 tygodnie (po kilka dziennie) młode.
Jest ciekawą rybą mimo, że nie jest szczególnie obdarzona ciekawymi barwami. Jest gatunkiem drapieżnym, co z łatwością da się poznać po zębach, które są widoczne szczególnie na dolnej szczęce. Ten gatunek półdziobka można rozpoznać po budowie antropodium, które ma bardzo długą krawędź zewnętrzną i krótką wewnętrzną.
Pochodzenie
Żyją w wodach Malezji, Singapuru, na Sumatrze, Borneo oraz na wyspach Banka i Indonezji.
Rozmiary
Osiągają długość do 10 cm.
Odżywianie
Pokarm jaki powinien być podawany temu gatunkowi powinien unosić się na powierzchni wody oraz być żywy lub liofilizowany.
Warunki hodowlane
Temperatura od 22 do 28 C. Boki akwarium powinny być obrośnięte roślinami, a górna i środkowa część zbiornika powinna być wolną przestrzenią do swobodnego pływania. Woda powinna być lekko zasadowa.
Rozmnażanie
Jest gatunkiem, który trudno się rozmnaża w akwariach. Po ciąży trwającej ok. 7 tygodni rodzą się przez maksymalnie 2 tygodnie (po kilka dziennie) młode.
Hakodziobek czarny
łac. Nomorhamphus liemi
W ramach tego gatunku istnieją dwie odmiany barwne. Samce jednej z nich mają płetwy przeważnie czerwone z czarnym obrzeżeniem, natomiast samce drugiego gatunku mają je przeważnie czarne. U dorosłych samców wyrasta duży, ciemny, skierowany ku dołowi hak z dolnej szczęki.
Pochodzenie
Ten gatunek w naturze żyje w wodach Maros w Indonezji.
Rozmiary
Samce są mniejsze od samic i osiągają do 7 cm, natomiast samice do 12 cm.
Odżywianie
Najchętniej zjada unoszący się na powierzchni pokarm żywy lub mrożony bądź liofilizowany, aczkolwiek nie gardzi również pokarmem suchym.
Warunki hodowlane
Toleruje zakres temperatur 22-27ºC.
W akwarium powinna być pozostawiona duża część górna, jako wolna przestrzeń do pływania, w tym celu rośliny powinny być obsadzone po bokach i na tyle akwarium. Narybek powinien mieć zapewnione schronienie wśród roślinności, by nie zostać pożartym przez rodziców. Woda powinna być dobrze filtrowana, lekko zasadowa do lekko kwaśnej, miękka do lekko twardej.
Rozmnażanie
Po ciąży trwającej od 4 do 8 tygodni rodzi się do dziesięciu młodych na przestrzeni kilku tygodni.
W ramach tego gatunku istnieją dwie odmiany barwne. Samce jednej z nich mają płetwy przeważnie czerwone z czarnym obrzeżeniem, natomiast samce drugiego gatunku mają je przeważnie czarne. U dorosłych samców wyrasta duży, ciemny, skierowany ku dołowi hak z dolnej szczęki.
Pochodzenie
Ten gatunek w naturze żyje w wodach Maros w Indonezji.
Rozmiary
Samce są mniejsze od samic i osiągają do 7 cm, natomiast samice do 12 cm.
Odżywianie
Najchętniej zjada unoszący się na powierzchni pokarm żywy lub mrożony bądź liofilizowany, aczkolwiek nie gardzi również pokarmem suchym.
Warunki hodowlane
Toleruje zakres temperatur 22-27ºC.
W akwarium powinna być pozostawiona duża część górna, jako wolna przestrzeń do pływania, w tym celu rośliny powinny być obsadzone po bokach i na tyle akwarium. Narybek powinien mieć zapewnione schronienie wśród roślinności, by nie zostać pożartym przez rodziców. Woda powinna być dobrze filtrowana, lekko zasadowa do lekko kwaśnej, miękka do lekko twardej.
Rozmnażanie
Po ciąży trwającej od 4 do 8 tygodni rodzi się do dziesięciu młodych na przestrzeni kilku tygodni.
Subskrybuj:
Posty (Atom)